معرفی رشته مهندسی هوانوردی

-خلبانی (هواپیمای نظامی، هواپیمای غیر نظامی، هلیکوپتر)
-مراقبت پرواز
-ناوبری هوایی

خلبانی

هدف از ایجاد گرایش خلبانی تربیت متخصصان هوانوردی است که توانایی لازم را در زمینه شناخت، بهره برداری، و مدیریت در سیستم های مختلف هوایی را داشته باشند. دانشجویان گرایش هوانوردی خلبانی برای بررسی، تجزیه و تحلیل، طراحی عملیات، راه اندازی و کاربرد تجهیزات هوانوردی موجود در سازمان های کشوری و لشگری ( مثل هواپیماها، سیستم های آفندی و پدافندی، سیستم های ناوبری هوایی، و کامپیوترها) آماده می شوند. گرایش خلبانی شامل خلبانی هلیکوپتر، خلبانی هواپیمای نظامی، و غیرنظامی می شود.

مراقبت از پرواز

رشته مراقبت پرواز همانطور که از نامش پیداست، به تربیت، آموزش و پرورش کارشناسان برج مراقبت پرواز می پردازد. درواقع کارشناسان مراقبت پرواز هستند که با کمک رادارها و رادیو ها، هواپیماها را بر فراز آسمان هدایت می کنند و مسیر حرکت هواپیما را در راه های هوایی برای خلبان مشخص می سازند.

ناوبری هوایی

هدف از ایجاد گرایش ناوبری رشته هوانوردی تربیت متخصصانی است که بتوانند امنیت هواپیماهای مسافربری، ترابری، و شکاری را تامین کنند. به این صورت که وظیفه متخصص ناوبری هوایی اینست که قبل از پرواز، نقشه مسیر پرواز را طراحی و تهیه کند و مواردی همچون ارتفاع هواپیما، سرعت، و وضعیت آب و هوا را هنگام پرواز بررسی و مشخص کند. به متخصص ناوبری هواپیما خلبان دوم نیز گفته می شود.

امکان ادامه تحصیل در این رشته تا مقطع دکتری وجود دارد.

گرایش های کارشناسی ارشد رشته هوانوردی مشابه دوره کارشناسی آن است و در  دو دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری  و دانشکده صنعت هواپیمایی کشوری امکان ادامه تحصیل را دارا هستید که این دانشگاها در مجموع زیر 100 نفر دانشجو می پذیرد.

کسانی که در رشته هوانوردی درس می خوانند، باید علاقه بسیاری به پرواز و رشته هوانوردی داشته باشد. دانشجویان رشته هوانوردی باید دارای توانایی مدیریتی باشد، چراکه در بسیاری از موارد وظیفه مدیریت را دارند. برای مثال یک خلبان باید هواپیما را هدایت و مدیریت کند. علاوه بر این توانایی جسمی در گرایش خلبانی رشته هوانوردی بسیار ضروری است. همچنین انضباط و شجاعت از شرط های دیگر برای موفقیت در گرایش خلبانی رشته هوانوردی است. تسلط بر زبان انگلیسی نیز برای خلبانان ضروری است.

رشته ناوبری به توانایی جسمی بالا نیاز ندارد و حوزه کاری کاملا متفاوتی با خلبانی دارد. دانشجویان رشته ناوبری باید در دروس ریاضیات و زبان قوی باشند و به سرعت بتوانند اطلاعات لازم برای تعیین مسیر هواپیما را به دست آورند و اطلاعات را تجزیه و تحلیل کنند. همچنین در شرایط بحرانی کار کارشناس و متخصص ناوبری بسیار سنگین است و او باید بتواند با مدیریت شرایط بهترین انتخاب را کند و خلبان را یاری کند.

رشته مراقبت پرواز نسبت به دو گرایش ناوبری و خلبانی شرایط آسانتری دارد اما کارشناسان برج مراقبت پرواز باید بسیار مسئولیت پذیر و دقیق باشند و به موقع اطلاعات لازم را در اختیار خلبانان قرار دهند. همچنین تسلط بر زبان انگلیسی برای کارشناسان مراقبت پرواز بسیار ضروری است.

مهندسین رشته هوانوردی و مراقبت از پرواز که علاوه بر مسئولیت سنگینی که بر عهده دارند، از شرایط دشوار کاری نیز برخوردار هستند، از مزایایی همچون حقوق زیاد، موقعیت اجتماعی خوب، فرصت شغلی متنوع و … نیز بهرهمند می باشند که تا حدودی آینده شغلی آن ها را تضمین می کنند.

دانشجویان فارغ التحصیل شده در این رشته می توانند با توجه به مهارت خود به صورت خلبان، کنترل ترافیک هوایی، افسر عملیات، تکنسین و مهماندار پرواز و… شروع به فعالیت کنند و در شرکت های هوافضا و موتورهای هوایی، اپراتورهای هواپیمایی، سازمان های دولتی مانند وزارت دفاع و نیروهای مسلح و… استخدام شوند.

رشته هوانوردی در دو دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری و دانشکده صنعت هواپیمایی کشوری وجود دارد. دانشجویان دانشگاه علوم و فنون شهید ستاری از ابتدا بورسیه می شوند و با درجه ستوان دوم فارغ التحصیل می شوند. اما در دانشکده صنعت هواپیمایی کشوری با توجه به نیاز شرکت های هواپیمایی بورسیه می شوند.

گرایش خلبانی رشته هوانوردی فقط در دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری وجود دارد و دانشجویانی که در این رشته پذیرش می شوند، از ابتدا بورسیه هستند.

همچنین مرکز آموزش فنون و خدمات هوایی نیز یکی دیگر از مراکز دولتی است که به تربیت خلبانان می پردازد و کسانی که علاقه به رشته خلبانی دارند می توانند در دوره های خلبانی موسسه های خصوصی شرکت کنند که بسیار پرهزینه است.